W chorobie Scheuermanna nieznana dotychczas przyczyna powoduje przerwanie lub upośledzenie ukrwienia pewnego obszaru tkanki kostnej (w tym przypadku trzonów kręgowych). Taka kość staje się mało odporna na działanie czynników mechanicznych. Trzony kręgów stają się mniej wytrzymałe na obciążenia i przybierają kształt klinów, to z kolei powoduje powiększenie kifozy piersiowej i odpowiada za „okrągłe plecy”.
Struktura kości staje się gąbczasta co powoduje, ze krążki międzykręgowe „wciskają się” do tak rozmiękczonej tkanki – i tworzą się charakterystyczne dla choroby guzki Schmorla.
W chorobie Scheuermanna zmiany lokalizują się przeważnie w odcinku piersiowym i górnym lędźwiowym i dotyczy młodzieży w wieku 12-17 lat, trwa 2-3 lata. Po tym czasie uszkodzone kręgi ulegają zwapnieniu, ale odtworzenie pierwotnego kształtu trzonów kręgów jest najczęściej niemożliwe. Powstałe zniekształcenia wywołują deformację postawy: okrągłe plecy, wysunięta do przodu głowa, rozciągniecie mięśni grzbietu, przykurcz mięśni klatki piersiowej i mięśni biodrowo-lędźwiowych, przykurcze zgięciowe w stawach biodrowych. To wszystko z kolei negatywnie wpływa na pozostałe części układu kostnego jak i prace narządów wewnętrznych.
Choroba Scheuermanna rehabilitacja
W leczeniu choroby Scheuermanna rehabilitacja jest jedyną skuteczną metodą niwelowania skutków tej choroby. Najważniejszą role odgrywa ergonomia czynności dnia codziennego. Drugim istotnym czynnikiem jest kinezyterapia, której celem jest wzmocnienie osłabionych mięśni, zwiększenie elastyczności i ruchomości kręgosłupa, zapobieganie przykurczom, stosowanie ćwiczeń oddechowych, poprawa postawy i ogólnej sprawności organizmu. W przypadku nasilonych dolegliwości bólowych alternatywą do farmakoterapii jest fizykoterapia.